Σαν το format δεν έχει…

Κάθεσαι ένα ωραίο απόγευμα μπροστά στον υπολογιστή και ακούς ένα περίεργο θόρυβο να έρχεται από το κουτί. Σκέφτεσαι: Μάλλον είναι το ανεμιστηράκι και έχει πολύ σκόνη. Το καθαρίζεις και περιμένεις… Όμως, όταν ανακαλύπτεις με τρόμο ότι ο περίεργος θόρυβος προέρχεται από το σκληρό δίσκο. Eκεί αρχίζεις και χάνεις το χρώμα σου, ανεβάζεις πίεση και είσαι στα πρόθυρα καρδιακής προσβολής.

Όταν σε “προδώσει” ο σκληρός σου δίσκος, μέσα στον οποίο έχεις 60 giga μουσικής, φωτογραφίες, κείμενα για τη δουλειά (για να μη πω όλες τις σεζόν από Lost, Heroes, Prison Break, ταινίες και λοιπά), απλά κάνεις το σταυρό σου για να αντέξει μέχρι να κάνεις back up. Όταν όμως εμφανίζεται ένα blue screen με κάτι ακαταλαβίστικα νούμερα και κώδικες λες “Ήρθε το τέλος!!!”.

Αν καταφέρεις να κάνεις back up είσαι τυχερός και απλά αγοράζεις ένα σκληρό δίσκο (που τους βρίσκεις πλέον σε εξευτελιστικές τιμές) και ξεκινάς την επίπονη διαδικασία του set-αρίσματος (βλ. windows, προγράμματα, antivirus). Αν, πάλι, χάσεις τα πάντα κάνεις υπομονή για να συγκεντρώσεις ό,τι έχασες από φίλους και γνωστούς.

Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία και το αυριανό μου ρεπό είναι αφιερωμένο στο να κάνω back up και format. Αν ο σκληρός μου αντέξει ακόμα ένα format έχει καλώς. Αν όχι έχω βάλει στο μάτι ένα τέλειο σκληρό δίσκο Seagate! Όλα θα φανούν στη νεκροψία…

Το άκουσα κι αυτό…

Σύμφωνα με φίλες μου πάσχω από έλλειψη ρομαντισμού. Δηλαδή επειδή δε μου αρέσουν τα κεριά, τα μονόπετρα, τα λουλούδια και τα αρκουδάκια είμαι πεζή και ρηχή. Διαφωνώ στο ρηχή και πεζή αλλά ο ρομαντισμός δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω αντικείμενα που αγοράζουν οι εκάστοτε γκόμενοι, όταν είναι βέβαια στην ηλικία των 16 χρονών ή των 18 (βαριά – βαριά). Όταν όμως σου τηλεφωνεί μια φίλη σου για να σου πει πως τα πάει με τον πανέμορφο φίλο της δεν περιμένεις να ακούσεις αυτά που δυστυχώς άκουσα…

Φίλη: Μπουμπού μου που είσαι;
Εγώ: Λέω ότι είμαι στο γραφείο.
Φίλη: Αχ πήρα να σου πω για μένα και τον Α.
Εγώ: Για πες! Είναι πολύ όμορφος πάντως. Είναι κούκλος
Φίλη: Ευχαριστώ. Λοιπόν πήγαμε για φαγητό ξέρεις κάπου χλιδάτα. Μετά για ποτό και μετά μου είπε ότι θα πάμε σπίτι του γιατί μου είχε ένα δώρο.
Εγώ: Και;;;;;; Καλό το δώρο; (φωνή γεμάτη υπονοούμενο)
Φίλη: Αχ τέλειο. Ήταν ένα χειροποίητο αρκουδάκι. Μοναδικό. Μόνο για μένα.
Εγώ: (Παύση) Δηλαδή σου πήρε ένα λούτρινο αρκουδάκι. Πόσο χρονών είναι είπαμε; 17; 19; Σε πήγε σπίτι του και αντί να κάνετε ότι όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι μετά από τόσους μήνες σου πήρε λούτρινο; Και εσύ χαίρεσαι;
Φίλη: Καλά ρε συ. Πρώτον είναι χειροποίητο, διάλεξε αυτός πως θα το φτιάξουν και μέσα υπάρχει η καρδιά του;
Εγώ: Η καρδιά του; Και πως ζει; Με ζόμπι τα έχεις; Χαχαχαχαχαχα!
Φίλη: Είσαι πεζή και ρηχή!
Εγώ: Όχι καρδούλα μου. Δεν είμαι πεζή. Απλά ζω στην πραγματικότητα. Είναι δυνατόν 30 χρονών άντρας, σαν τα κρύα τα νερά, που τον κοιτάμε όλες σαν ξερολούκουμο να σου παίρνει δώρο αρκουδάκι. Τα Χριστούγεννα θα σου πάρει δώρο το σπίτι της Barbie; Αν είναι δυνατόν!
Φίλη: Έμενα μου άρεσε πάντως. Και αν θέλεις να ξέρεις κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα μαζί με το αρκουδάκι.
Εγώ: Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή. Ρε συ μήπως είναι gay; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα στις μέρες μας.
Φίλη: Όχι βρε δεν είναι gay. Απλά λέει ότι είμαι ξεχωριστή και θέλει πρώτα να βάλουμε γερές βάσεις στη σχέση μας.
Εγώ: Τι να σου πω ρε κούκλα. Μακάρι να είσαι ευτυχισμένη και ας έχει κάθε βράδυ αγκαλιά τον αρκούδο.
Φίλη: Μα απορώ πως δεν έχεις ίχνος ρομαντισμού επάνω σου
Εγώ: Έχω… αλλά δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Φίλη: Εσένα τι σου κάνει για ρομαντικό;
Εγώ: Ποτό σε bar με χαμηλά φώτα, από πίσω να παίζει το Moonchild του Rory Gallagher και να μιλάω με τον άλλον με τις ώρες
Φίλη: Απορώ ώρες ώρες πως είμαστε φίλες.
Εγώ: Και εγώ την ίδια απορία έχω.
Φίλη: Σε κλείνω έχω ραντεβού… Φιλιά
Εγώ: Γεια σου κούκλα.

Firewind… encore

Ο καιρός χάλασε… Η νύστα μου σήμερα δεν περιγράφεται… Η δουλειά είναι παραπάνω από μπόλικη… Τι θα μπορούσε να μου φτιάξει το κέφι; Η ανακοίνωση ότι οι Firewind θα παίξουν για μια ακόμα φορά στο Principal, σύμφωνα με ανακοίνωση τόσο του Principal αλλά του επίσημου site του συγκροτήματος. Η συναυλία είναι προγραμματισμένη για τις 11/12 ημέρα Πέμπτη. Τιμή εισιτηρίου δεν έχει ανακοινωθεί (καθώς μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει). Η συναυλία θα γίνει στο πλαίσιο του Premonition Tour.
Be there. Εγώ πάντως θα είμαι (έτσι λέω τουλάχιστον…)

Ήμουν και εγώ στο… facebook

Facebook: Social networking website, όπου προσκαλείς φίλους (και εχθρούς), γνωστούς και αγνώστους, γίνεσαι μέλος σε group, στέλνεις από φραπέ μέχρι φουσκωτές κούκλες του sex, κάνεις upload φωτογραφίες και γενικά μοιράζεσαι προσωπικά δεδομένα και στιγμές χωρίς φόβο και πάθος.

Ένα ωραίο πρωί αποφάσισα να κάνω ένα λογαριασμό στο Fcebook για να δω τι είναι. Μου φάνηκε εύκολο στη χρήση, με ωραίο interface και αρκετά διασκεδαστικό. Στην αρχή δεχόμουν όλα τα applications που μου έστελναν, έκανα test, έμπαινα σε group, βρήκα παλιούς γνωστούς (ειδικά από το σχολείο), έβλεπα foto από φίλους και γενικά πλανιόταν πολύ η ερώτηση “Εσύ έχεις facebook;”.

Μια μέρα η κολλητή μου (που δεν έχει καν facebook) με ρώτησε: “Με πόσους από τους φίλους που έχεις στο facebook μιλάς συχνά και βγαίνεις έξω;” Σκέφτομαι, ξύνω το κεφάλι, μετράω… “Με πέντε” τις απαντάω. “Τότε ποιος ο λόγος να είσαι στο facebook; Για να στέλνετε μαργαρίτες και τσαντάκια Louis Vuitton;” Και εγώ το έπαιξα Μαρία της σιωπής, με απόλυτη επιτυχία.

Αποφάσισα, λοιπόν, να βγω από το facebook γιατί δε μου προσέφερε κάτι ουσιώδες. Κάτι που να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον… Ακόμα και άτομα που είχα να μιλήσω πολλά χρόνια μαζί τους το μόνο που έκαναν είναι να μου στείλουν κανένα application και ένα μήνυμα του στιλ: “Τι λέει που χάθηκες;” Και αυτοί που το έκαναν ήταν ελάχιστοι… Αναρωτήθηκα, λοιπόν, ποια είναι η χρήση του; Το να γνωρίσουμε νέα άτομα; Να κανονίσουμε για καφέ και ποτό ή για να δείξουμε πόσο μεγάλο και τρανό είναι το status μας στην κοινωνία; Προσωπικά η κοινωνική μου ζωή δεν άλλαξε. Όσοι θέλουν να με δουν με βλέπουν και χωρίς να είμαι στο facebook.

Ο λογαριασμός μου πλέον υπάρχει και δεν υπάρχει. Μπορεί να τα έχω κάνει όλα delete αλλά οριστικά θα κλείσει από τους moderators του Facebook σε 14 μέρες μιας και σου δίνουν χρόνο να κάνεις το account reactivate. Μπα παιδιά! Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω… Χόρτασα

Υ.Γ. Για να αποφύγω παρεξηγήσεις και την ταμπέλα του αντικοινωνικού ατόμου δεν έχω πρόβλημα με όσους φίλους μου έχουν facebook απλά εγώ θα είμαι φίλη τους σε πιο φυσικό περιβάλλον.

I’m a little con-CERN-ed

Σκεφτείτε εκεί που κάθεστε ωραία και καλά να σας ρουφήξει μια “μαύρη τρύπα” και πριν καταλάβετε τι γίνεται να μετατραπείτε σε αστρική ύλη. Αυτό βέβαια είναι σενάριο από ταινία Sci – Fi αλλά δεν πρέπει να απέχουμε και πολύ…

Όλοι πάνω κάτω γνωρίζουν τι είναι το CERN και το πείραμα που θέλουν να κάνουν. Όσοι δεν το έχουν ακούσει ποτέ στη ζωή τους, καλύτερα, μιας και σε αυτή την περίπτωση η άγνοια είναι ευτυχία. Η επιστημονική ομάδα του CERN, λοιπόν, θέλει να ανακαλύψει τι έγινε λίγα λεπτά μετά το πρώτο Big Bang και πως σχηματίστηκε το σύμπαν. Το πείραμα θα διεξαχθεί σε ένα επιταχυντή αδρονίων, όπου σωματίδια θα συγκρουστούν μεταξύ τους και οι επιστήμονες ελπίζουν να δημιουργήσουν ύλη. Αυτό θέλουν να κάνουν χονδρικά…

Όμως, λίγο πριν την έναρξη των πειραμάτων, γιατί θα ακολουθήσουν και άλλα, άρχισαν οι καταστροφολογίες! Ότι π.χ. θα δημιουργηθεί μαύρη τρύπα και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Σαφώς και οι επιστήμονες που κάνουν το πείραμα έχουν ασχοληθεί πολλά χρόνια για να κάνουν την πρώτη απόπειρα και έχουν στείλει πολλές αναφορές για την ασφάλεια του πειράματος αλλά όταν παίζεις με τη φύση τα πράγματα αγριεύουν.

Ελπίζω να ξέρουν τι κάνουν τα παιδιά γιατί δε θέλω στα καλά καθούμενα να μετατραπώ σε αστρική σκόνη…

Υ.Γ. Προλαβαίνω άραγε να δω τα Iron Man, Transformers και όσες ταινίες δεν έχω δει; Θα δείξει…