Σαν το format δεν έχει…

Κάθεσαι ένα ωραίο απόγευμα μπροστά στον υπολογιστή και ακούς ένα περίεργο θόρυβο να έρχεται από το κουτί. Σκέφτεσαι: Μάλλον είναι το ανεμιστηράκι και έχει πολύ σκόνη. Το καθαρίζεις και περιμένεις… Όμως, όταν ανακαλύπτεις με τρόμο ότι ο περίεργος θόρυβος προέρχεται από το σκληρό δίσκο. Eκεί αρχίζεις και χάνεις το χρώμα σου, ανεβάζεις πίεση και είσαι στα πρόθυρα καρδιακής προσβολής.

Όταν σε “προδώσει” ο σκληρός σου δίσκος, μέσα στον οποίο έχεις 60 giga μουσικής, φωτογραφίες, κείμενα για τη δουλειά (για να μη πω όλες τις σεζόν από Lost, Heroes, Prison Break, ταινίες και λοιπά), απλά κάνεις το σταυρό σου για να αντέξει μέχρι να κάνεις back up. Όταν όμως εμφανίζεται ένα blue screen με κάτι ακαταλαβίστικα νούμερα και κώδικες λες “Ήρθε το τέλος!!!”.

Αν καταφέρεις να κάνεις back up είσαι τυχερός και απλά αγοράζεις ένα σκληρό δίσκο (που τους βρίσκεις πλέον σε εξευτελιστικές τιμές) και ξεκινάς την επίπονη διαδικασία του set-αρίσματος (βλ. windows, προγράμματα, antivirus). Αν, πάλι, χάσεις τα πάντα κάνεις υπομονή για να συγκεντρώσεις ό,τι έχασες από φίλους και γνωστούς.

Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία και το αυριανό μου ρεπό είναι αφιερωμένο στο να κάνω back up και format. Αν ο σκληρός μου αντέξει ακόμα ένα format έχει καλώς. Αν όχι έχω βάλει στο μάτι ένα τέλειο σκληρό δίσκο Seagate! Όλα θα φανούν στη νεκροψία…