“Βρείτε μου κάποια που να’ χει αισθήματα…”

Ένα μεγάλο μέρος του αντρικού πληθυσμού αναρωτιέται: “Που έχουν πάει οι γυναίκες στις μέρες μας;” Και σε αυτή τη μερίδα ανήκουν και οι αδέσμευτοι φίλοι μου. Χθες το βράδυ, λοιπόν, ανακάλυψα που βρίσκονται οι γυναίκες στις μέρες μας. (ένα μεγάλο μερίδιο τουλάχιστον). Στα νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως ήτοι μπουζούκια…

Λόγω μιας κοινωνικής υποχρέωσης (η κολλητή μου ακούει λαϊκά) βρέθηκα σε μπροστινό τραπέζι σε γνωστό χώρο διασκέδασης της πόλης. Και επειδή δεν είμαι και φανατική αυτού του είδους διασκέδασης καθυστέρησα αρκετά να πάω. Περνώντας το κατώφλι του κέντρου έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Όλα τα τραπέζια γεμάτα και το 60% των θαμώνων ήταν γυναίκες. Αν ήμουν άντρας θα νόμιζα ότι ήμουν στον Παράδεισο. Οι περισσότερες μάλιστα ήταν καλοντυμένες, καλοχτενισμένες, με εντυπωσιακό μακιγιάζ και πολύ όμορφες.
Κάθισα στο τραπέζι και κοιτούσα εκστασιασμένη αυτό που γινόταν γύρω μου. Ήταν από τις λίγες φορές που είδα τόσες πολλές γυναίκες μαζεμένες σε ένα χώρο. Όταν δε σηκώθηκαν να χορέψουν στην πίστα έγινε χαλασμός.
Το φαινόμενο το σχολίασα με τη φίλη μου λέγοντάς της: “Αν μου ξαναπούν που έχουν πάει όλες οι γυναίκες απλά θα τους κλείσω ένα τραπέζι ”.

Επομένως, οι αδέσμευτοι που θέλετε μια συντροφιά στο πλάι τους, ένα χάδι και μια αγκαλιά να γείρουν μπορείτε να κάνετε μια βόλτα από ένα music hall με λαϊκές μελωδίες. Δεν ξέρετε ποτέ τι θα συναντήσετε…

Υ.Γ. Μείον: Μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά οι περισσότερες κοπέλες που ήταν εκεί έπιναν σαν τον Ορέστη Μακρή. Η κίρρωση του ήπατος δεν είναι καλό να εμφανίζεται σε μικρή ηλικία.

Bless me father… for i have sinned

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι πίστευαν ότι κάτι μεγαλύτερο από αυτούς τους προστατεύει, τους τιμωρεί και τους δείχνει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Κοινώς για πάνω από 4000 χρόνια οι άνθρωποι προσεύχονται, “θυσιάζουν” και υμνούν κάποιον ή κάποιους για τη σωτηρία της ψυχής τους.

Από τους 12 θεούς του Ολύμπου και τον Άμμων Ρα της Αιγύπτου μέχρι τους Σαϊεντολόγους και τις λοιπές αιρέσεις όλοι έχουν ένα πιστεύω. Κοινό χαρακτηριστικό: Όλες οι θρησκείες και αιρέσεις θέλουν και προσπαθούν να σώσουν την ανθρωπότητα από το κακό. Ο τρόπος σωτηρίας είναι γνωστός. Πίστη, πίστη και πίστη. Και φυσικά η τήρηση των “εντολών”, είτε είναι οι 10 Εντολές είτε το Κοράνι.

Εν έτη 2009 όλες οι θρησκείες έχουν και από ένα τέλος του κόσμου στις γραφές τους και ένα σχέδιο σωτηρίας από το αιώνιο κακό. Βέβαια, αν το δούμε λογικά δεν γίνονται και πολλά καλά γύρω μας, οπότε τι άλλο κακό μπορεί να μας βρει...

Όσοι, λοιπόν, πιστεύουν κάπου (Θεό, Αλλάχ, Βούδα και τα λοιπά) αλλά και όσοι είναι άθεοι, ας ρίξουν μια ματιά στο ντοκιμαντέρ του Bill Maher με τίτλο “Religulous”. Ο κωμικός/συγγραφέας μπαίνει στα άδυτα των θρησκειών και παίρνει συνεντεύξεις από εκπροσώπους θρησκειών αλλά και απλών ανθρώπων, θέτοντας ερωτήματα που ίσως έχουν περάσει από το μυαλό σας. Τρομερά χιουμοριστικό, με φοβερές ατάκες και πολύ ωραία σκηνοθεσία. Συνιστάται για πιστούς και άπιστους…