Caution... Lust

Τρίτη, Αυγούστου 25, 2009

Avatar...

Ταινία που δεν πρέπει να χάσετε... Ακόμα κι αν το σενάριο είναι μούφα.

Παρασκευή, Αυγούστου 21, 2009

Summer moved on…

Γιατί χαλιέμαι που τελειώνει το καλοκαίρι:
• Γιατί γύρισα στη δουλειά. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό…
• Γιατί σιχαίνομαι το κρύο και τα ζεστά ρούχα.
• Γιατί δε θα κάνω μπάνιο και ηλιοθεραπεία.
• Γιατί δε θα παίζω μπιρίμπα μέχρι τις 5 το πρωί (γιατί θα πρέπει να πάω για δουλειά την επόμενη μέρα)
• Γιατί δε θα ξυπνάω στις 12 το μεσημέρι (άσχετο αν το έκανα μόνο μια φορά φέτος)
• Γιατί δε θα πηγαίνω για ψάρεμα με τη βάρκα στη Βουρβουρού

Όσοι επέστρεψαν στη ρουτίνα καλό φθινόπωρο… Όσοι συνεχίζουν να κάνουν διακοπές απλά τους ζηλεύω…

Υ.Γ. Έχω φάει κόλλημα με τη σειρά Dexter. Ευτυχώς είχα άδεια και κατάφερα να τη δω. Επίσης, επειδή είμαι λίγο το “Mega θυμάται” προσπαθούσα να θυμηθώ πως λέγεται αυτό το τραγούδι από Ξύλινα Σπαθιά… Τελικά το βρήκα

Τρίτη, Ιουνίου 16, 2009

Γυναίκες σου λέει ο άλλος…

Είμαι στην παραλία και απολαμβάνω το αεράκι κάτω από την ομπρέλα όταν ξαφνικά ακούω τη συζήτηση δύο κορασίδων - με σχεδόν ανύπαρκτα μαγιό. (Η παρακάτω συζήτηση είναι κατά προσέγγιση.)

Κοπέλα Α: Ρε συ είναι δυνατόν να κάνει τόσο χάλια χαμούρεμα; Δηλαδή έλεος. Σε ποιον αιώνα ζούμε;
Κοπέλα Β: Και τι σου έκανε ρε; Λέγε
Κοπέλα Α: Καταρχήν δεν ήξερε να φιλάει και να μου συμπεριφέρεται σα γυναίκα. Άσε που δεν έχει ούτε καν μηχανάκι (ορίστε;;;;)

Με τα πολλά η συζήτηση κύλησε κάπως έτσι. Η μία έβριζε τον κακόμοιρο που δε “φάσωνε” καλά και η άλλη κουνούσε το κεφάλι συμπονετικά.

Ένας φίλος μου, που καθόταν ακριβώς μπροστά από τις κοπέλες, είχε γίνει κόκκινος και όχι από τον ήλιο. Με κοίταξε απορημένα και μου είπε: “Τουλάχιστον εγώ έχω μηχανή. Έχω ελπίδες δηλαδή”.

Και εγώ πριν κλείσω τα μάτια και αφεθώ ξανά στο αεράκι που μου χάιδευε απαλά το πρόσωπο και τις πατούσες του είπα τη γνωστή ατάκα από το South Park “Δεν εμπιστεύομαι ένα πλάσμα που αιμορραγεί για πέντε μέρες και ποτέ δεν πεθαίνει”. So true…

Υ.Γ. Το τραγουδάκι είναι των Testament σε acoustic version. Πολύ με άρεσε το άτιμο…

Δευτέρα, Μαΐου 25, 2009

Bonnie and Clyde...

Η ιδιόμορφη ιστορία αγάπης των Bonnie και Clyde έχει εμπνεύσει πολλούς. Ένας από αυτούς ήταν και ο γάλλος καλλιτέχνης Serge Gainsbourg που έκανε την ιστορία τους τραγούδι και το ερμήνευσε μαζί με τη θεά Brigitte Bardot, το 1967

Έχω μια τρέλα με τα παλιά γαλλικά τραγούδια και αυτό είναι top στη λίστα μου... Δεν ξέρω γιατί αλλά μου θυμίζει καλοκαίρι, ηλιοβασίλεμα και παραλία…

Τετάρτη, Μαΐου 20, 2009

Ορίστε;

Μεσημέρι. Κέντρο. Ζέστη. Περπατάω στην Κούσκουρα. Περιμένω να ανάψει το φανάρι. Δίπλα μου δύο παλικάρια. Ο ψηλός: όμορφος, γυμνασμένος, ελαφρώς μαυρισμένος. Ο μετρίου αναστήματος: καλούτσικος, με καρατρέντυ γυαλί και μπλουζάκι, ελαφρώς μαυρισμένος.

Ρωτάει ο ψηλός στον μέτριο. “Και γιατί λες να ισιώσω τα μαλλιά μου” (είχε μαλλί με μπούκλες αλλά όχι πολύ μακρύ)
Και λέει ο μέτριος στον ψηλό. “Για να κάνεις μια αλλαγή μωρέ!”

Έπνιξα το γέλιο μου και πέρασα το δρόμο. Από πότε οι άντρες άρχισαν να περιποιούνται τον εαυτό τους και να σκέφτομαι το πιστολάκι αντί να κάνουν κάτι άλλο;

Πέμπτη, Απριλίου 23, 2009

Ευάερο και ευήλιο…

Δύσκολο πράγμα να ψάχνεις σπίτι… Ειδικά αν θα συγκατοικήσεις κιόλας… Στην αρχή όλα σου φαίνονται μαγικά, μοναδικά, ειδυλλιακά. Κάνεις όνειρα για το πώς θα είναι τα έπιπλα, τα χρώματα στους τοίχους. Μέχρι και τι καλάθι για τα άπλυτα θα πάρεις…

Όμως η πτώση στον πραγματικό κόσμο έρχεται πιο γρήγορα από ότι περιμένεις. Καταρχήν έχεις τους γονείς, που από τη μία δε θέλουν να ανακατευτούν από την άλλη όμως θέλουν να σου προτείνουν τι να πάρεις με το δικό τους χαριτωμένο τρόπο.
Από την άλλη έχεις τους φίλους και τους γνωστούς, που ναι μεν χαίρονται, αλλά έχουν άποψη και γνώμη για τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό δεν ακούω “Τι κάνεις;” αλλά “Τι καναπέ θα πάρεις τελικά” ή “Θα ψάξεις μόνη σου ή με μεσίτη;”

Φυσικά το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από το μέλλοντα συγκάτοικό που σου προτείνει να αγοράσεις τα απίστευτα design έπιπλα και να βάψεις το σπίτι με αυτά τα χρώματα και διάφορα άλλα που σε φέρνουν στα πρόθυρα απαγχονισμού…

Το λοιπόν. Τον τελευταίο μήνα ζω με ένα μόνιμο άγχος για το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Δε λέω χαίρομαι που θα μετακομίσω αλλά αν είναι να χάσω τα λογικά ακούγοντας γνώμες και βλέποντας ψυγεία και καναπέδες καλύτερα να πάω να νοικιάσω ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο. Οπότε χθες μίλησα στους τρελούς και παλαβούς άνωθεν αναφερόμενους και τους είπα ότι θα πάρω ότι γουστάρω γιατί πολύ απλά εγώ θα μένω στο Σπίτι μου!!!

Υ.Γ.1 Τα ψυγεία SMEG είναι φοβερά όσο και οι τιμές τους. 1.800 ευρώ για ένα ψυγείο ρε αδελφέ. Ωραίο το design αλλά καλύτερα να τα φάω στις π…..ες (που λέει ο λόγος)

Υ.Γ.2 Όλοι μου οι φίλοι πρέπει να έχουν τελειώσει μια σχολή διακόσμησης (κόβω το χέρι μου). Αν ακολουθήσω τις συμβουλές τους δε θα έχω σπίτι αλλά έχω εκθεσιακό κέντρο του IKEA.

Παρασκευή, Μαρτίου 06, 2009

“Βρείτε μου κάποια που να’ χει αισθήματα…”

Ένα μεγάλο μέρος του αντρικού πληθυσμού αναρωτιέται: “Που έχουν πάει οι γυναίκες στις μέρες μας;” Και σε αυτή τη μερίδα ανήκουν και οι αδέσμευτοι φίλοι μου. Χθες το βράδυ, λοιπόν, ανακάλυψα που βρίσκονται οι γυναίκες στις μέρες μας. (ένα μεγάλο μερίδιο τουλάχιστον). Στα νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως ήτοι μπουζούκια…

Λόγω μιας κοινωνικής υποχρέωσης (η κολλητή μου ακούει λαϊκά) βρέθηκα σε μπροστινό τραπέζι σε γνωστό χώρο διασκέδασης της πόλης. Και επειδή δεν είμαι και φανατική αυτού του είδους διασκέδασης καθυστέρησα αρκετά να πάω. Περνώντας το κατώφλι του κέντρου έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Όλα τα τραπέζια γεμάτα και το 60% των θαμώνων ήταν γυναίκες. Αν ήμουν άντρας θα νόμιζα ότι ήμουν στον Παράδεισο. Οι περισσότερες μάλιστα ήταν καλοντυμένες, καλοχτενισμένες, με εντυπωσιακό μακιγιάζ και πολύ όμορφες.
Κάθισα στο τραπέζι και κοιτούσα εκστασιασμένη αυτό που γινόταν γύρω μου. Ήταν από τις λίγες φορές που είδα τόσες πολλές γυναίκες μαζεμένες σε ένα χώρο. Όταν δε σηκώθηκαν να χορέψουν στην πίστα έγινε χαλασμός.
Το φαινόμενο το σχολίασα με τη φίλη μου λέγοντάς της: “Αν μου ξαναπούν που έχουν πάει όλες οι γυναίκες απλά θα τους κλείσω ένα τραπέζι ”.

Επομένως, οι αδέσμευτοι που θέλετε μια συντροφιά στο πλάι τους, ένα χάδι και μια αγκαλιά να γείρουν μπορείτε να κάνετε μια βόλτα από ένα music hall με λαϊκές μελωδίες. Δεν ξέρετε ποτέ τι θα συναντήσετε…

Υ.Γ. Μείον: Μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά οι περισσότερες κοπέλες που ήταν εκεί έπιναν σαν τον Ορέστη Μακρή. Η κίρρωση του ήπατος δεν είναι καλό να εμφανίζεται σε μικρή ηλικία.