Μεσημέρι. Κέντρο. Ζέστη. Περπατάω στην Κούσκουρα. Περιμένω να ανάψει το φανάρι. Δίπλα μου δύο παλικάρια. Ο ψηλός: όμορφος, γυμνασμένος, ελαφρώς μαυρισμένος. Ο μετρίου αναστήματος: καλούτσικος, με καρατρέντυ γυαλί και μπλουζάκι, ελαφρώς μαυρισμένος.
Ρωτάει ο ψηλός στον μέτριο. “Και γιατί λες να ισιώσω τα μαλλιά μου” (είχε μαλλί με μπούκλες αλλά όχι πολύ μακρύ)
Και λέει ο μέτριος στον ψηλό. “Για να κάνεις μια αλλαγή μωρέ!”
Έπνιξα το γέλιο μου και πέρασα το δρόμο. Από πότε οι άντρες άρχισαν να περιποιούνται τον εαυτό τους και να σκέφτομαι το πιστολάκι αντί να κάνουν κάτι άλλο;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
true
Αδερφές και παληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Δημοσίευση σχολίου