Μια φορά και έναν καιρό…

…ένα αγόρι γνώρισε ένα κορίτσι. Τα λόγια χάθηκαν στις ματιές. Οι ματιές βυθίστηκαν στα φιλιά. Τα φιλιά πνίγηκαν στις αγκαλιές...

Μια φορά και έναν καιρό ένα κορίτσι γνώρισε ένα αγόρι. Οι ψίθυροι έγιναν γέλια. Τα γέλια γέννησαν το πάθος. Το πάθος που κοκκίνισε τα όνειρα τους…

Μια φορά και έναν καιρό έκανα το μεγάλο λάθος να φέρω κοντά δυο φίλους μου και όλα τα παραπάνω είναι απλά αποκύημα της φαντασίας μου.

Δεν ξέρω γιατί έχω το κακό συνήθειο να φροντίζω την αισθηματική/ερωτική ζωή των φίλων μου (γυναικών και αντρών). Είχα φτάσει σε σημείο να το βλέπω στον ύπνο μου, να φαντάζομαι ότι μερικοί παντρεύονται και εγώ γίνομαι κουμπάρα. Το να κάνω λοιπόν την προξενήτρα σε δύο φίλους μου το μόνο που μου έχει αποφέρει είναι γκρίνια και από τις δύο πλευρές, μιας και αλληλοβρίζονται και εγώ στη μέση νιώθω η πηγή του κακού και της συμφοράς.

Η κολλητή μου ρωτάει “Γιατί ασχολείσαι; Αν θέλει κάποιος να κάνει κάτι δεν περιμένει εσένα να του ανοίξεις τα μάτια.” Σίγουρα δεν περιμένουν εμένα αλλά όλοι οι single γύρω μου με ρωτάνε “Που πήγαν όλοι οι άντρες/γυναίκες;” “Πότε θα μας γνωρίσεις καμία φίλη σου;” “Θα βγούμε με εκείνο το γνωστό σου;”

Φιλική συμβουλή: Ανοίξτε τα μάτια, τα αφτιά και το στοματάκι σας και μην περιμένετε το μάννα εξ ουρανού γιατί μόνο στην Παλαιά Διαθήκη έχει καταγραφεί αυτό το θαύμα.

Οι φίλοι μου χώρισαν. Λυπήθηκα τόσο που μου χάλασε τη διάθεση για πολλές μέρες διότι φέρω και εγώ ευθύνη. Αν και δεν το είπα σε κανέναν κάποιοι κατάλαβαν ότι κάτι με απασχολεί αλλά δεν είπα κάτι. Και τι να τους πεις… Ότι η Γεωργία Βασιλειάδου του 2008 απέτυχε παταγωδώς για άλλη μια φορά!

Με τους “χωρισμένους” μιλάω ακόμα. Αλλά αν μου ξαναζητήσουν να τους συστήσω κάποιον θα τους κόψω και την καλημέρα…