Sunrise to sunset…

Ο έρωτας. Τα τρυφερά λόγια των εραστών λίγο πριν δώσουν το πρώτο τους φιλί. Τα χάδια που εξερευνούν κάθε πόντο του κορμιού. Πόσο μαγικά και τρυφερά προσμένουν την ημέρα που η αγάπη τους θα τους οδηγήσει σε δια βίου ζωή μέσα από ένα παραμυθένιο γάμο. Πόσο όμορφη και χαρούμενη είναι η συνύπαρξή τους στον κόσμο… στο σύμπαν… για πάντα…

Πως, όμως, μια τέτοια μοναδική σχέση να καταλήγει σε πόλεμο τρωικών διαστάσεων και πάντα ο ένας να είναι ο χαμένος και να κλαίει τη μοίρα του;

Την Κυριακή που μας πέρασε επιβεβαιώθηκα για ακόμη μια φορά ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα και ειδικά ο έρωτας, ο ρομαντισμός, το πάθος και όλα αυτά τα γλυκανάλατα.

Είμαι στο γραφείο και χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν η μανούλα για να μου πει πως μια ξαδέρφη μου είναι στο σπίτι και δεν είναι και πολύ καλά. Αφήνω το γραφείο και με το που φτάνω στο σπίτι βλέπω την ξαδέρφη σε κακό χάλι και ο νους μου πάει στο χειρότερο… Όταν ρωτάω τι έγινε μου λέει “Με παράτησε ο άντρας μου… Είναι με άλλη… η οποία είναι έγκυος. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έκανα λάθος. Πως χάθηκε τόσος έρωτας, τόση αγάπη;”

Εγώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό μην έχοντας τι να πω, μιας και ο άντρας της ήταν Παναγία (κατά τα λεγόμενα των συγγενών). Το μόνο που κατάφερα να πω ήταν “Δεν πειράζει. Μικρή είσαι ακόμα. Θα αγαπήσεις ξανά”.

Δεν ξέρω τι μπορεί να υπήρχε ανάμεσά τους. Δεν ξέρω τι μπορεί να τον έφερε σε αυτό το σημείο αλλά αν έχεις τουλάχιστον λίγη ευγένεια και σέβεσαι τον άλλο, τον οποίο επέλεξες για σύζυγο, πριν χωρίσεις και αποφασίσεις να αλλάξεις κλειδαριά στο σπίτι, του λες κάτι: “Δε σε θέλω πια”, “Βρήκα άλλη”, “Θα γίνω ιεραπόστολος στην Αφρική”, “Έγινα εθελοντής στην Greenpeace και θα πάω στην Ιαπωνία να σώσω φάλαινες”

Η ξαδέρφη μου έφυγε σήμερα το πρωί. Θα πήγαινε να μείνει στην αδελφή της και να δει τι θα κάνει με τη ζωή της. Το μόνο που θέλει είναι να νιώσει και πάλι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Είμαι σίγουρη πως θα το καταφέρει…

Υ.Γ. To soundtrack της Κυριακής Iron Maiden – Wasting love (τι κομματάρα και τι μαλλί αυτός ο Bruce!)