Κρίση... με πιάνει κρίση!

“Λοιπόν. Έχουμε και λέμε. Για δέκα μέρες κόβεις καφέ, τσιγάρο, αλκοόλ και οτιδήποτε έχει σχέση με ανθρακικό. Επίσης να αποφεύγεις τις έντονες συζητήσεις, τους καβγάδες και γενικά αν είσαι σε κλίμα που σε κάνει να εκνευρίζεσαι να φεύγεις. Καλό είναι να πάρεις και μια μικρή άδεια!”

Αυτές ήταν οι οδηγίες του γιατρού όταν του ανέφερα ότι πάσχω από υψηλή πίεση και ζαλάδες (ένας φίλος με αποκάλεσε χύτρα). Αυτό οφείλεται, αφενός στο άγχος που έχω λόγω δουλειάς και αφετέρου γιατί τον τελευταίο καιρό συγχύζομαι ακόμα και όταν ο, κατά τα άλλα γλυκύτατος, συνάδελφος ανοίγει το φως του γραφείου και έμενα με ενοχλεί. Και προς Θεού δε λέω ότι φταίει αυτό το γεγονός.

Anyway, τα περιττά νεύρα και το άγχος, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του γιατρού, είναι πολύ ύπουλα και αν τα έχουμε σε υπερθετικά βαθμό, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν για τον οργανισμό μας. Συμβουλή του γιατρού ήταν να σταματήσω να δίνω τόσο μεγάλη σημασία σε μικροπράγματα και να αποκτήσω την τακτική του ωχ-αδερφισμού (διότι αγχώνομαι με το παραμικρό) για να αποφύγω το… εγκεφαλικό επεισόδιο! Και δεν είχε και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε, μιας και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τη σωματική και κατ’ επέκταση από την ψυχική υγεία μας. Βέβαια, αυτό που με τσάκισε είναι το γεγονός ότι δεν μπορώ να πίνω καφέ. Και όταν βγαίνω έξω τι θα κάνω; Θα πίνω μπανάνα-βύσσινο;

Υ.Γ. Ένα μεγάλο μπράβο στα δημόσια νοσοκομεία που έχουν ακόμα ράντζα στους διαδρόμους! Σε ποια χρονιά είπαμε ότι βρισκόμαστε;