“Πες το μ’ ένα φιλί!”

Πέμπτη μεσημεράκι. Ησυχία στο γραφείο. Κάνει έφοδο μια συνάδελφος και φίλη και αρχίζουμε τη συζήτηση. Κλασικά αναφερόμαστε στο τι κάναμε το προηγούμενο βράδυ, τι είδαμε στην τηλεόραση κλπ. Εκεί που ανταλλάσσουμε “εμπειρίες του καναπέ” μου λέει ότι στη ΝΕΤ έχει αφιέρωμα το βράδυ για τη δεκαετία του ’90. Συγκεκριμένα η φίλη μου ανέφερε ένα κομμάτι της Καίτης Γαρμπή, που πρωτοάκουσα όταν ήμουν στην ΣΤ’ Δημοτικού (το Πες το με ένα φιλί).

Anyway, μετά τη μουσική ανασκόπηση συνειδητοποίησα με τρόμο ότι το συγκεκριμένο τραγούδι ακούω πάντα λίγο πριν δώσω εξετάσεις. Όποτε, λοιπόν, άκουγα αυτό το κομμάτι ήξερα ότι πλησιάζει η μέρα. Είχα να το ακούσω σχεδόν 10 χρόνια μέχρι τη σημερινή μέρα και άρχισε να με καταβάλλει το άγχος. Πως θα γράψω, τι θέματα θα πέσουν, πως θα είναι οι εξεταστές. Είχα να νιώσω έτσι από το Λύκειο… και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Ελπίζω να καταφέρω να το πάρω το πτυχίο των Γαλλικών και να ησυχάσω από διάβασμα και εργασίες.
Alors, bon succès à moi. Bisous!

Υ.Γ. Μέχρι την Κυριακή προλαβαίνω ν’ αλλάξω χώρα και όνομα για να το αποφύγω όλο αυτό. Επίσης, μετά τις εξετάσεις κερνάω ούζα της παρηγοριάς!