Όταν είσαι μαθητής το να είσαι άρρωστος είναι ιδανικό. Το να είσαι εργαζόμενος και να είσαι στο κρεβάτι δεν είναι και τόσο καλό. Ειδικά αν έχεις deadline...
Από χθες που αρρώστησα είδα ξανά κάποια επεισόδια Lost και Heroes, ασχολήθηκα με το Photoshop (το οποίο δεν είναι τόσο εύκολο όσο αρχικά νόμιζα), έκανα αποτρίχωση, διάβασα καμιά 100 σελίδες από το νέο βιβλίο του Barker και έκανα κάτι κείμενα. Αλλά βαρέθηκα... Και επειδή η μόνη μου επικοινωνια με τον έξω κόσμο είναι η τεχνολογία (κανείς δε με πλησιάζει) αποφάσισα να γκρινιάξω και στο blog. Δε γίνεται να υπάρχει ένα χάπι που να μας κάνει αμέσως καλά; Δε μπορώ να καταπίνω τα Panadol σαν Mentos και να μη βλέπω αποτέλεσμα. Άσε που έχω ξοδέψει όλη τη χαρτοβιομηχανία Θράκης. Το μόνο που ζητάω είναι να γίνω καλά. Σνιφ!
Υ.Γ. Σε αυτό το post δεν υπάρχει κανένα νόημα, απλά ήθελα κάπου να τα πω να ξεσπάσω... Ευχαριστώ για την υπομονή σας!
2 σχόλια:
Περαστικούλια και κοίτα να γίνεις καλά έως το σάββατο....σε θέλω μάχιμη!!!!!!!!!!!!
Πάντα μάχιμη είμαι... ;)
Δημοσίευση σχολίου