Μίλα μου (ξεν)έρωτα…

Κλασική συζήτηση μεταξύ γυναικών: “Τι θα κάνεις του Αγίου Βαλεντίνου; Θα πάτε πουθενά ρομαντικά; Τι δώρο λες να του πάρω; Αυτός λες να μου κάνει κανένα δώρο της προκοπής;” Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει λίγες μέρες πριν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ακούω αυτές τις ερωτήσεις… Με την ίδια σειρά και τον ίδιο ενθουσιασμό…

Δε θα κάτσω να αναλωθώ στο πόσο passé και démodé είναι η μέρα του Βαλεντίνου και πόσο άχρηστα είναι τα δώρα εκείνης της μέρας (βλ. αρκουδάκια, λουλούδια, σοκολατάκια, κλπ). Δεν έχει νόημα… Ο καθένας μπορεί να κάνει όπως αγαπά.
Σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι η έξοδος των ζευγαριών την ημέρα του Βαλεντίνου.

Μια χρονιά έκανα και εγώ το λάθος να βγω με τον “άντρα” μου να δούμε πως γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο. Εννοείται πως δώρα δεν πήραμε… Αποφασίζουμε να πάμε για ένα ποτό. Ξαφνικά το σκηνικό του τρόμου ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας Μπαλόνια - καρδούλες παντού. Ζευγαράκια να φασώνονται στο ημίφως. Γλυκανάλατα ερωτικά τραγουδάκια να γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Ανθοδέσμες να κοσμούν σχεδόν κάθε τραπέζι.

Μόλις πέρασε το πρώτο κύμα ναυτίας μου λέει ο φίλος μου “Ας πιούμε ένα ποτό και μετά πάμε σπίτι”. Καθόμαστε σε ένα τραπέζι, δίνουμε παραγγελία και περιμένουμε να περάσει η ώρα. Νιώθουμε περικυκλωμένοι από τόνους ζαχαρώματος και γουτσουνίσματος. Πίσω μου είχα μια κοπέλα (πολύ όμορφη). Το ζουζούνισμα σε όλο του το μεγαλείο… Ακόμα και τώρα η φωνή της έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Χρόνος παραμονής: 40 λεπτά.

Όσοι αποφασίσουν να βγουν την ημέρα του Βαλεντίνου, που πέφτει Σάββατο, ας οπλιστούν με υπομονή και επιμονή γιατί θα γίνεται κόλαση στους δρόμους. Εγώ, πάντως, θα κάτσω σπίτι…