My funny Valentine...

Μπορεί να απέχουμε μια εβδομάδα από τη γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου, αλλά μια βόλτα στην αγορά με έπεισε πως η "πλύση εγκεφάλου" ξεκινάει πιο νωρίς. Μπορεί να είμαι μεγάλη πια για να γιορτάσω αυτή τη μέρα (άτιμα γεράματα) όμως υπάρχουν ερωτευμένοι που την περιμένουν πως και πως...

Καρδούλες, λουλουδάκια, σοκολατάκια και όλα τα συναφή είναι τα Must των ημερών. Ζευγαράκια πιασμένα χέρι-χέρι βλέπουν τις στολισμένες βιτρίνες και ζουζουνίζουν με χάρη και λένε "Θα μου το πάααααααααααρεις;". Γενικά η εικόνα μου φέρνει μια ζάλη και μια σκοτοδύνη. Καλά κάνουν τα παιδιά αλλά... δυστυχώς ο αληθινός ρομαντισμός έχει πεθάνει. Τα κουκλάκια και οι καρδούλες δε σώζουν την κατάσταση. Οι γνήσιοι ρομαντικοί άνθρωποι είναι χαμηλών τόνων και τα μάτια τους έχουν μια φλόγα που λίγοι την διακρίνουν. Δεν έχουν ανάγκη από δώρα καθώς μπορούν να σου κάνουν την καρδιά κομμάτια και με ένα βλέμμα... ή με ένα φιλί

Μια γνωστή μου έλεγε πως έχει σχεδιάσει romantic dinner υπό το φως των κεριών, του αγόρασε δώρο (νομίζω κάτι σε λούτρινο πήρε στον καημένο) και περιμένει να του πει όλα όσα αισθάνεται... Μα καλά, πρέπει να περιμένει εκείνη τη μέρα για να πει στον καλό της ότι τον αγαπάει; Άλλωστε κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Δε χρειάζεται να περιμένουμε τον Άγιο να μας μοιράσει τον έρωτα με το τσουβάλι.

Από την άλλη χαίρομαι που κάποιοι παραμένουν ρομαντικές ψυχές και γουστάρουν να γιορτάζουν τη μέρα του Βαλεντίνου. Εγώ όταν ερωτήθηκα τι θα κάνω του Αγίου Βαλεντίνου τους είπα "The same thing i do every year... try to take over the world!"

Υ.Γ. Η κυρία της εικόνας είμαι εγώ... Έτσι όπως με φαντάστηκε ένας φίλος μου ζωγράφος... Μου μοιάζει;