Που ειναι το PC οεο;

Πόσο εξαρτημένοι είστε από την τεχνολογία; Εγώ, πάντως, σε βαθμό κακουργήματος.

Γυρίζοντας από τη δουλειά κάθομαι στο ωραιότατο γραφειάκι μου και πατάω το κουμπί για να ανοίξω τον πολυαγαπημένο μου υπολογιστή. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και ξαφνικά άρχισε να ανοιγοκλείνει η οθόνη. Παθαίνω ένα μικρό εγκεφαλικό. Βγάζω καλώδια πρίζες και τα σχετικά και δουλεύει μια χαρά.

Δεν περνάνε 10 λεπτά και μου εμφανίζει μια θαυμάσια μπλε οθόνη. Και λέω από μέσα μου "Τώρα την κάτσαμε". Δοκίμασα ξανά και το μηχάνημα απλά δεν ήθελε να ξεκινήσει (μάλλον κάνει απεργία και αυτό). Με έλουσε κρύος ιδρώτας... Και αν έχασα όλα μου τα δεδομένα, αν χτύπησε η μητρική ή ο επεξεργαστής; Ευτυχώς, βέβαια, που υπάρχει και ο τεχνικός και θα το φτιάξει άμεσα (α ρε τι κάνουν οι φίλοι)

Το άγχος όμως που ένοιωσα δεν το είχα ούτε όταν έδινα Πανελλήνιες. Και από εκείνη την ώρα μου έχει καρφωθεί στο μυαλό αν τελικά είμαι συναισθηματικά δεμένη με ένα κουτί γεμάτο πλακέτες και καλώδια και γιατί έχω τέτοια σχέση εξάρτησης μαζί του; Είμαι η μόνη σε αυτό τον κόσμο ή υπάρχουν και άλλοι; Μήπως η γενιά μου έχει την τάση να "κολλάει" πιο πολύ στα άψυχα αντικείμενα παρά στα έμψυχα;

Για μένα, τουλάχιστον, θέλω να πιστεύω πως η αντίδραση μου ήταν της στιγμής και πως προτιμώ τα έμψυχα

P.S. Για παρόμοιους παθόντες μια καλή λύση παρηγοριάς είναι και το PS 2!!!!