Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2008

Αυτό που θέλουν οι γυναίκες (άντε και οι άντρες)


Για να κάνεις ευτυχισμένη μια γυναίκα αρκεί να είσαι:
1. Φίλος
2. Σύντροφος
3. Εραστής
4. Αδελφός
5. Πατέρας
6. Δάσκαλος
7. Εκπαιδευτής
8. Μάγειρας
9. Μαραγκός
10. Υδραυλικός
11. Μηχανικός
12. Διακοσμητής εσωτερικών χώρων
13. Στιλίστας
14. Σεξολόγος
15. Γυναικολόγος/μαιευτήρας
16. Ψυχολόγος
18. Ψυχίατρος
19. Θεραπευτής
20. Τολμηρός
21. Τακτικός
22. Καλός πατέρας
23. Πολύ καθαρός
24. Συμπαθητικός
25. Αθλητικός
26. Στοργικός
27. Προσεκτικός
28. Ιππότης
29. Έξυπνος
30. Οραματιστής
31. Δημιουργικός
32. Γλυκός
33. Δυνατός
34. Κατανοητικός
35. Ανεκτικός
36. Ευσυνείδητος
37. Φιλόδοξος
38. Ικανός
39. Θαρραλέος
40. Αποφασιστικός
41. Έμπιστος
42. Γεμάτος σεβασμό
43. Παθιασμένος
44. Αβρόφρων
45. Πολύ πλούσιος
46. Να αγαπάς τις αγορές
47. Να μη γκρινιάζεις
48. Να μην της είσαι βάρος
49. Να μην κοιτάζεις
50. Νην είσαι ζηλιάρης αλλά ούτε και αδιάφορος
51. Να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά της αλλά να μην αφιερώνεις στην τελευταία περισσότερο χρόνο απ' ό,τι σε αυτή.
52. Να της αφήνεις το χώρο της αλλά να δείχνεις ανήσυχος για το πού πηγαίνει.
53. Να μην ξεχνάς ημερομηνίες επετείων

Δυστυχώς ακόμη κι αν ανταποκρίνεσαι πλήρως στις παραπάνω απαιτήσεις, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί 100% πως θα την κάνεις ευτυχισμένη, διότι μπορεί να αισθανθεί φυλακισμένη σε ένα βίο αποπνικτικής τελειότητος από τον οποίο να θελήσει να απελευθερωθεί δραπετεύοντας με το πρώτο κωλόπαιδο που θα παρουσιασθεί μπροστά της. Ίσως γι' αυτό ο Θεός (μεγάλη η Χάρη Του) είπε: "αγάπα τη" αλλά δεν είπε "κατανόησέ τη".

Πώς θα κάνεις ευτυχισμένο ένα άνδρα:
1. Κάθησέ του
2. Μη του τα πρήζεις

Υ.Γ. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Πραγματικά υπάρχουν γυναίκες που ζητούν τόσα πολλά... Νομίζω οτι θα προτιμήσω αυτά που κάνουν τους άντρες ευτυχισμένους...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Άντε να δούμε...

Όλο για αστεροειδής που θα κάνουν την εμφάνισή τους ακούω αλλά δεν τους έχω δει. Σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της NASA την Τρίτη 29/01 στις 10:30, ώρα Ελλάδος, θα γίνει ορατός ο αστεροειδής 2007 TU24 (ναι όλο αυτό).

Ο διαστημικός βράχος, για την ακρίβεια, μεγάλου μήκους θα περάσει κοντά από τη Γη, λίγο πίσω από τη Σελήνη.Ο βράχος θα είναι ορατός με τηλεσκόπια μέσου μεγέθους. Στην αρχή η NASA έλεγε ότι υπάρχει πιθανότητα σύγκρουσης με το παγωμένο βράχο, που ευτυχώς μειώθηκε.
Μιας και δε θέλω να χάσω ξανά τέτοιο θέαμα ζητείται τηλεσκόπιο (μέσου μεγέθους) προς ενοικίαση. Κάθε λογική προσφορά δεκτή.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2008

Fly me to the moon...

Το φεγγάρι, τ' αστέρια και το διάστημα με συναρπάζουν. Νομίζω πως εκεί πάνω όλα είναι γαλήνια και ιδανικά. Και τι δε θα δινα για να πετάξω πάνω από το γαλάζιο του ουρανού μας και να βυθιστώ στο σκοτάδι του σύμπαντος.

Η εταιρία διαστημικού τουριστικού του ομίλου Virgin παρουσίασε το μοντέλο SpaceShipTwo, που μπορεί να μεταφέρει έξι τουρίστες σε σύντομες υποτροχιακές πτήσεις πάνω από την ατμόσφαιρα. Ήδη 200 υποψήφιοι ταξιδιώτες έχουν κάνει την κράτηση των 200.000 δολαρίων. Το σκάφος θα φτάνει σε ύψος άνω των 100 χλμ, το επίσημο όριο του Διαστήματος, όμως δε θα πετά αρκετά ψηλά για να ξεφύγει από τη γήινη βαρύτητα. Στη διάρκεια της σύντομης πτήσης οι επιβάτες θα έχουν για 4,5 λεπτά την εμπειρία της μηδενικής βαρύτητας και θα μπορούν να θαυμάσουν την καμπυλότητα της Γης και το κατάμαυρο διάστημα.

Τα λεφτά δυστυχώς είναι αρκετά για εμάς τους φτωχούς μεροκαματιάριδες...

Τετάρτη, Ιανουαρίου 23, 2008

Plastic is fantastic...

Το γνωστό ρητό, που είναι και ο τίτλος του post, αναφέρεται συνήθως στα πλαστικά στήθη και το χρησιμοποιεί ο αντρικός πληθυσμός. Όμως αυτή τη φορά ήρθε η σειρά των γυναικών...

Η McFarlane Toys παρουσίασε πρόσφατα τη νέα σειρά με action figures από τη σειρά Lost. Ανάμεσα στα mini αγαλματάκια διακρίναμε και τον ΘΕΟ Σόγιερ. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Χαμόγελο που σκοτώνει, στιλάκι αλήτικο και το γνωστό τζιν. Δυστυχώς δεν είναι actual size (είναι μόνο 6 ίντσες) και σε καμία περίπτωση δεν έχει δόνηση!

Όσες πιστές θέλουν να το παραγγείλουν μπορούν να μπουν στο http://www.spawn.com/toys/ και να πάρουν μια γεύση

Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

The Ace of Spades...

Σάββατο βράδυ. Κάθομαι ωραία και καλά στο κρεβάτι μου και ακούω Motorhead. Ο φρονιμίτης μου με πέθαινε και είχα δέκατα. Ξαφνικά μπουκάρει ο αδελφός μου και με ρωτάει "Ρε συ περνάς δεύτερη εφηβεία;". Εγώ τον κοιτάω και του λέω όχι... Αυτός όμως εξακολουθεί να μου λέει αν έκανα τα μαθήματά μου και τι έχω πρώτη ώρα την Δευτέρα. Και ρωτάω από που συμπέρανε ότι περνάω δεύτερη εφηβεία. "Από τη μουσική που ακούς" μου απαντάει. Είναι δυνατόν να ακούς Motorhead και Metalllica; Είναι δυνατόν να ψάχνεις μπλουζάκι Motorhead;
Anyway... Απλά τον αγνόησα και γύρισα πλευρό. Μετά όμως άρχισα να σκέφτομαι πως θα ήταν πραγματικά η ζωή μου αν ήμουν και πάλι έφηβη. Σίγουρα θα ήταν πιο χαλαρή χωρίς τους γύρω μου να με ζαλίζουν για το τι θα κάνω στη ζωή μου. Θα κυκλοφορούσα χωρίς το ανάλογο dress code της ηλικίας μου (όχι πως τώρα το κάνω). Θα ήμουν απελευθερωμένη από τα κλισέ της γενιάς πριν τα -αντα... Όμως δεν είμαι έφηβη... Δυστυχώς! Απλά κάποιες συνήθειες της εφηβικής μου ηλικίας με ακολουθούν μέχρι και σήμερα. Και τις εφαρμόζω συνεχώς.

Το συγκεκριμένο βράδυ τελείωσε το ίδιο παράξενα! Κατά τη 1 το βράδυ τα δέκατα υποχώρησαν το ίδιο και το πρήξιμο στο δόντι. Σκεφτόμουν ποιον να πάρω τόσο αργά για να βγω για ένα ποτό. Για καλή μου ή κακή μου τύχη με παίρνει η φίλη μου Άφρο. "Που είσαι μωρή; Πάμε μπουζούκια με την Μαίρη;" Και ευθύς αμέσως της είπα πάμε. Ετοιμάζομαι (έβαλα τζιν και μπλουζάκι Motorhead χεχε!), μπαίνω στο το ταξί και σκέφτομαι ότι αυτό που πάω να κάνω είναι τρέλα. Θα είμαι σαν ψάρι έξω από τη γυάλα.
Περιττό να σας πω ότι γύρισα 7 το πρωί στο σπίτι μιας και γυρίσαμε όλα τα σκυλάδικα της περιοχής. Το αστείο είναι ότι πέρασα καλά αν και δε χόρεψα, δεν τραγούδησα και δεν κατανάλωσα τόνους αλκοόλ. Πάντως όση ώρα είμασταν μαζί με έκαναν να νοιώσω σαν έφηβη! Τι σου κάνει η καλή παρέα τελικά!

Υ.Γ. Special thanks στις Αφροδίτη και Μαίρη για τη ζεστή τους παρέα... Ακόμη να ευχαριστήσω τον ανώνυμο αλκοολικό που έπεσε στα πόδια μου και μου έκανε πρόταση γάμου με γαρύφαλλο στο χέρι... λέγοντας ότι είμαι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου! Να ναι καλά το παιδί!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008

The end of an era...

Και που λέτε μετά από πέντε χρόνια δουλειάς στην ίδια εταιρία, μου ανακοίνωσαν, πως πρέπει να αποχωρήσω. Το περίεργο είναι ότι δεν στεναχωρήθηκα καθόλου. Περίμενα πως θα κλαίω και θα χτυπιέμαι. Αλλά το πήρα πολύ ψύχραιμα. Αλλά κάθε εμπόδιο σε καλό, έτσι δε λένε;

Όμως, παρότι έχασα τη δουλειά μου νοιώθω ότι έφυγε ένα πολύ μεγάλο βάρος από πάνω μου. Νοιώθω ότι μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω πριν. Να πάρω επιτέλους το πτυχίο των γαλλικών, να φτιάξω την προσωπική μου ζωή, να μετακομίσω, να κάνω κάτι πιο δημιουργικό... Κάθε τέλος μια νέα αρχή!

Βέβαια με λυπεί το γεγονός που θα "χάσω" τους συναδέλφους μου, αν και θέλω να πιστεύω πως θα βρισκόμαστε όταν μπορούμε. Όμως θα μου λείψει η γλυκιά φάτσα της Λενιώς με τις τρελές χορευτικές φιγούρες, το μοναδικό χιούμορ και οι παλαβές ιστορίες της Φωτεινούλας, τα πειράγματα της Ελευθερίας, τα χαριτωμένα ξεσπάσματα της Μυρτώς και φυσικά ο πιο γλυκούλης συνάδελφος του κόσμου Γιάννης (αν και είναι λίγο γκρινιάρης). Θέλω να τους ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί ήταν ένα ζεστό καταφύγιο μέσα στη θύελλα του γραφείου. Γιατί κάποιοι με έβαλαν στη ζωή τους και με έκαναν μέρος της (και ελπίζω να με κρατήσουν).
Αυτό που θέλω να τους πω ακριβώς εκφράζεται μέσα από αυτούς τους στίχους:

If I go crazy then will you still
Call me Superman
If I'm alive and well, will you be
There holding my hand
I'll keep you by my side with
My superhuman might
Kryptonite

Υ.Γ. 1 Να ευχαριστήσω το λογιστήριο για τη γαμάτη αποζημίωση. Να σας έχει ο Θεός καλά!!!!

Τρίτη, Ιανουαρίου 15, 2008

Sex, ψέμματα και DVD

Αν και δεν ανήκω στους ενεργά πολιτικοποιημένους πολίτες η όλη φασαρία με την υπόθεση Ζαχόπουλου, με προβλημάτισε. Όχι πως με ενδιαφέρει για το ποιος έδωσε το DVD ή τι είχαν τα αμοντάριστα πλάνα.

Προβληματίζομαι για το πόσο χαμηλά, κυριολεκτικά, μπορεί να πέσει κάποιος για να κρατήσει τη δουλειά του. Πως το status quo μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να σε φέρει σε τέτοιο σημείο που να γίνεις ξεφτίλα στο πανελλήνιο και να καταστρέψεις μια οικογένεια. Πως από τη μια στιγμή στην άλλη όλα μπορούν ν' ανατραπούν. Οι επίμαχες δε φωτογραφίες δείχνουν με ποιο τρόπο προσπαθούν κάποιες να κρατήσουν τη δουλίτσα τους... Αρχίζω να πιστεύω πως κάποιοι το έχουν και σαν επάγγελμα. Να παγιδεύουν τους άλλους με στόχο μια θέση στο δημόσιο.

Καλύτερα να πιάσω δουλειά σε μεταλλεία παρά να αρχίσω τις σεξουαλικές χάρες. Αν είναι όμως να το κάνω τουλάχιστον να το ευχαριστηθώ κιόλας. Αν είναι για παράδειγμα αφεντικό μου ο Brad Pitt!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

Cause i'm an addict baby...

Εδώ και καιρό ακούω από τους γύρω μου καπνιστές ότι θέλουν να κόψουν το τσιγάρο. Για κάποιους η διαδικασία είναι εύκολη και ανώδυνη. Κάποιοι, όμως, παθαίνουν μια κρισάρα και το ξεκινούν πάλι. Το ίδιο ισχύει και με τους υπόλοιπους εθισμούς (ναρκωτικά, τζόγος, sex, φαγητό, games κλπ).

Τη λύση στο πρόβλημα των διαφόρων εθισμών ήρθε να δώσει για άλλη μια φορά η επιστήμη. Σύμφωνα, λοιπόν, με μελέτες υπάρχουν περίπου 400 γονίδια που καθορίζουν το πόσο εθισμένοι είμαστε και σε τι. Αυτά τα γονίδια ενεργοποιούν μια λειτουργία που επιβραβεύει τον εγκέφαλο κάθε φορά που υποπέφτει ο οργανισμός σε εθισμούς. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι με αυτή την ανακάλυψη θα βοηθήσουν στην καταπολέμηση των ουσιών και του τσιγάρου.

Βέβαια για τον εθισμό στο sex, το φαγητό και τα games δε σηκώνω κουβέντα μιας και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που θέλει να τα κόψει μαχαίρι. Ας αφήσουμε και κάποιες απολαύσεις στη ζωή μας και ας είναι εθιστικές to the bone. Ειδικά τα games ;)

Κυριακή, Ιανουαρίου 06, 2008

Εφιάλτης στο δρόμο με τις... παντρεμένες


Έχετε νοιώσει ποτέ ολομόναχοι ανάμεσα σε ένα πλήθος, που ενώ σας μιλάει εσείς απλά κουνάτε το κεφάλι για να φανείτε ευγενικοί; Αυτό μου συνέβη όταν βρέθηκα με παλιές συμμαθήτριες. Όχι, πως έχω κάποιο πρόβλημα με τις κοπέλες. Ίσα-ίσα είχα να τις δω πολύ καιρό και χάρηκα που τις συνάντησα... μέχρι που έμαθα την οικογενειακή τους κατάσταση. Ήμασταν 6 κοπέλες. Οι τρεις παντρεμένες (οι δύο με παιδί) και οι άλλες δύο αρραβωνιασμένες, η μια εκ των οποίων παντρεύεται σύντομα. Εγώ... τίποτα από όλα αυτά.

Στα πρώτα λεπτά του σουαρέ διαπίστωσα ότί όλες είχαν αλλάξει το στιλ τους. Κυριλέ μεσοαστές, με μαλλί κομμωτηρίου, άψογο make up και φιρμάτα ρούχα. Δηλαδή το άκρως αντίθετο από μένα. Ακόμα και τα γούστα τους στη μουσική άλλαξαν αφού μόλις τους είπα ότι πήγα στη συναυλία των Helloween (όλες στο σχολείο ακούγαμε metal) μόνο εξορκισμό που δε μου έκαναν. (Εγώ - φίλες: 0-1). Η συζήτηση ξεκίνησε με αναμνήσεις από τα παλιά (καθηγητές, πλάκες και λοιπά). Μετά ήρθε η κατηφόρα. Με το που ξεκίνησε η μία να μιλάει για το γάμο της ακολούθησαν και οι υπόλοιπες να λένε για νυφικά, μπουμπουνιέρες, στέφανα, βέρες και τα σχετικά. Επίσης παρατήρησα ότι δεν αποκαλούσαν τους άντρες τους με το όνομά τους αλλά με τους τίτλους "ο άντρας μου" ή "ο αρραβωνιαστικός μου". Κοινώς με το περάσει κάποιος ένα δαχτυλίδι παύει να έχει όνομα αλλά ιδιότητα.

Μετά από μισή ώρα άρχισα να νοιώθω ότι βρίσκομαι στη ζώνη του λυκόφωτος. Όταν δε ξεκίνησαν τις ερωτήσεις του στυλ "Εσύ πότε με το καλό;" κόκκινισα, κατέβασα το κεφάλι και είπα ένα ξερό δεν ξέρω... θα δούμε (Εγώ - φίλες: 0-2). Και δεν ανέλυα καλύτερα τη νέα κολεξιόν από νυφικά της Λίνας Πινάτση; Μόνο κουδούνια που δε μου κρέμασαν γιατί δεν έχω ορίσει ακόμα ημερομηνία γάμου. Δεύτερο λάθος μου ήταν να πω ότι ο γάμος δεν είναι και τόσο σημαντικός και πως μου αρέσει αυτό που ζω. Προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη αλλά μάταια... Τότε απλά συνέχισαν να μιλάνε για γάμους, βαφτίσια και λοιπά. (Εγώ - φίλες: 0-3)

Προς το τέλος της τελικά αποτυχημένης συνάντησης με ρώτησαν αν ήθελα να πάω στα μπουζούκια μαζί τους μέσα στην εβδομάδα. Αρνήθηκα πολύ ευγενικά (καλύτερα στα καζάνια της κόλασης παρά στην Πάολα). Χαριτολογώντας μου απάντησαν πως θα κάνουν πρώτα μια στάση στο Λούκι Λουκ για να κάνουν το χατίρι στην 16χρονη φίλη τους, δηλαδή εμένα. (Εγώ - φίλες: 0-4)

Ένοιωσα τόσο μικροσκοπική μπροστά στις αποκατεστημένες φίλες μου, που το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να φύγω εκείνη τη στιγμή. Αλλά μετά σκέφτηκα πως αυτές το μόνο που κάνουν είναι να ζουν μέσα στο χρυσό κλουβί τους και πιστεύουν πως ο γάμος τους έχει λύσει όλα τα προβλήματα. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αν κάνεις ένα γάμο απλά για να κάνεις μια αλλαγή στη ζωή σου και δεν είσαι σίγουρος μην το κάνεις, γιατί με μαθηματική ακρίβεια δε θα σου βγει σε καλό. Γιατί, κακά τα ψέματα, ένα δαχτυλίδι δε σε δένει με τον άλλον αιώνια και δεν σε προφυλάσσει για πάντα. Χαίρομαι που οι φίλες μου έκαναν το μεγάλο βήμα του γάμου, αλλά εγώ δε νοιώθω ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο... και πραγματικά δε ξέρω πότε θα το νοιώσω.

Βέβαια, όταν με αποχαιρέτησαν μου ανέβασαν το ηθικό λέγοντάς μου ότι ζηλεύουν που έχω ακόμα τις ίδιες απόψεις και πως δεν χρειάστηκε να αλλάξω τα θέλω και πιστεύω μου για κάποιον άλλον. Τους είπα πως όταν παγώσει η κόλαση θα γίνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι.

Υ.Γ. Ευτυχώς το βράδυ μου δεν τελείωσε άδοξα μιας και ο Σόγιερ από τη σειρά Lost έφερε το χαμόγελο στα χείλη μου... ;)

Πέμπτη, Ιανουαρίου 03, 2008

Dum spiro spero...*


Πάει το 2007, πάνε οι διακοπές, οι καφέδες, τα ξενύχτια και όλα τα συναφή! Τώρα τα κεφάλια μέσα...

Και μετά το γλέντι των γιορτινών ημερών έρχεται η διαπίστωση ότι πρέπει να βάλουμε στόχους για τη νέα χρονιά και να αποφύγουμε τα λάθη της προηγούμενης. Όσοι έχουν κάνει ετήσιο πλάνο, για μένα κακώς το έκαναν! Πόσοι φίλοι και γνωστοί μου λένε ότι το 2008 θα κάνω αυτό και εκείνο και το άλλο... Κόβω το χέρι μου ότι θα κάνουν τα μισά και αν! Όχι πως είναι κακό να έχουμε στόχους για το μέλλον, αλλά στόχους και όνειρα μπορούμε να κάνουμε καθημερινά και όχι την πρώτη μέρα του έτους, διότι είναι σα να λέμε απο Δευτέρα δίαιτα και μέχρι την Παρασκευή έχουμε "κατεβάσει" το μισό ψυγείο.

Εγώ προσωπικά δεν περιμένω και πολλά το 2008. Μόνο τα νέα επεισοδια των Heroes και Lost, το νέο Batman και άλλες 2-3 ταινίες, 500.000 euro και τον Brad Pitt! Μήπως ζητάω πολλά; Μπα!

*όσο αναπνέω, ελπιζω